μαγύδαρις

η (AM μαγύδαρις)

νεοελλ.

βοτ. γένος δικότυλων ποωδών φυτών τής οικογένειας τών σκιαδοφόρων, με δύο είδη, τής Ισπανίας, τής Σικελίας και τής ΒΔ. Αφρικής

μσν.-αρχ.

το φυτό πράγκος ο νομευτικός

αρχ.

ο καρπός, η ρίζα ή ο χυμός τού σιλφίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για λιβυκό ή συριακό δάνειο].